ANTONIO FUERTES

https://www.antoniofuertes.nl

'Schilderen is de drang om je visie op de realiteit weer te geven.'

De Spaanse kunstschilder Antonio Fuertes (1970) volgde zijn opleiding aan de 'Facultad de Bellas Artes' van de universiteit van Madrid. In het laatste jaar kreeg hij een studiebeurs voor de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Na zijn afstuderen in 1994 besloot hij in Nederland te blijven en ging in Amsterdam wonen, waar hij ook zijn atelier heeft.

De rode draad in Fuertes' werken is 'licht'. Fuertes: 'Ik stel me mijn doeken vaak voor als het toneel in een theater. Het licht geef ik de rol van regisseur: het licht bepaalt wat er op het toneel gaat gebeuren en wat de acteurs gaan doen. Zo brengt het licht het doek tot leven.'

Als 'acteurs' voert de schilder bekende elementen van klassieke stillevens op zijn toneel op. Vooral fruit heeft zijn voorkeur, wat stamt uit zijn jeugd in Andalusie: 'Er was altijd en overal fruit toen ik klein was; sinaasappels, citroenen, vijgen, mandarijnen, peren, ga zo maar door. Mijn vader had een 'huerta', een soort boomgaard, waar het mooiste en het lekkerste fruit vandaan kwam. Voor mij was dat een waar paradijs.'

Opvallend is dan ook de passie waarmee Fuertes het fruit schildert: de weergave lijkt een serie portretschilderingen van elk afzonderlijk stuk fruit.

Door het licht de regie te geven, wordt de kijker getuige van een tafereel waarin de stukken fruit als onderling communicerende karakters een scene opvoeren. Door het vaak brede formaat van zijn doeken en de manier waarop de afzonderlijke stukken fruit gegroepeerd zijn, krijgt zo'n scene ritme en beweging, waardoor het stilleven iets heel eigentijds krijgt.

De techniek die Fuertes hanteert voor zijn stillevens is dezelfde als die van Europese klassieke meesterschilders uit de Gouden Eeuw zoals Rembrandt, Vela1zquez en Ribera. Door het aanbrengen van vele lagen verf -minimaal 15- groeit het werk geleidelijk, waarbij het uitgangspunt steeds het contrast licht-donker is. De eerste lagen zijn slechts in zwart en wit, als in een grisaille. Pas de laatste lagen hebben kleur. Fuertes brengt soms geen kleurlagen aan, zodat een schilderij in zwart en wit het resultaat is.

Als het doek klaar is, wordt vernis als laatste laag aangebracht. Door al deze lagen en door het werken met relief ontstaat de diepte die zo kenmerkend is voor stillevens.

Antonio Fuertes