FRED SMOOLENAERS

https://www.fredsmoolenaers.com

Schilderen is voor mij vergelijkbaar met een verhaal schrijven over datgene wat je ziet en ervaart maar dan d.m.v. verf. Mijn stillevens zijn anekdotes, bespiegelingen van het moment en notities van datgene wat opmerkelijk is voor mij. De aandacht voor het stille en de eenvoud van attributen die ieder op zich een eigen verhaal vertellen. Uiteenlopend van oude dingen met een geschiedenis tot vluchtige voorbeelden met hun bekoring van het moment. Het maken van een schilderij is telkens weer een uitdaging, om naar de grens te gaan van het mogelijke (onmogelijke) van mijn kunnen en om weer te geven wat mij raakt. Mijn vriendin vindt het schilderen maar een eenzaam gebeuren, voor mij is het meer een wereld van stilte en concentratie.

Fred Smoolenaers

Al vroeg was mijn interesse gewekt tot het maken van stillevens, al moet ik bekennen dat mijn allereerste stap in het vak richting abstracte kunst ging. Maar al snel ging mijn aandacht naar het realisme. Mijn afkeer van het schoolse, was mede de oorzaak, dat ik mij het vak via zelfstudie eigen moest maken. Dit ging op verschillende manieren zoals: Veelvuldig museumbezoek, vakliteratuur en het over de schouders van collegas mee kijken, maar uiteindelijk moest ik zelf aan de slag.

Mijn gevoel voor observeren heb ik uit mijn jeugd, ik ben opgegroeid in een landelijke omgeving. In mijn ouderlijk huis was een rijkdom aan schakeringen van spullen en sferen. Stilte, prachtig licht (clair obscure) kleuren, stof en oude dingen met een mooie slijtage waren ruim voldoende aanwezig om mijn interesse te laten ontstaan. Kleurgebruik en gevoel voor kompositie waren voor mij vanzelfsprekend, dit was een goede basis om te beginnen en verder te ontwikkelen.

Ik putte inspiratie uit de Nederlandse stillevenschilders van de 17e eeuw (Heda/Kalf/ v.Beijeren enz.) en later bij Chardin/Morandi/J.Mankes/R.Heykens, tot aan de meer recente schilders M.Röling en W.Muller. Vervolgens ontwikkelde ik een eigen stijl (handschrift) wat nooit helemaal los gezien kan worden van de ontwikkeling zoals die was. In de schilderkunst is epigonisme rijkelijk voorhanden, een persoonlijk verhaal vraagt om inzet en originaliteit.

Ik werk met olieverf op paneel en mijn werk wordt opgebouwd uit een aantal lagen. Aan de hand van de grootte van mijn werk pas ik mijn toets aan, het is niet de bedoeling dat mijn werk fotografisch overkomt. De verfstreek mag in mijn werk gezien worden, het komt de levendigheid ten goede.

Bron: Fred Smoolenaers