GERD RENSHOF

https://www.gerdrenshof.com

Renshof heeft als jongen de eerste schreden op het gebied van tekenen en schilderen gezet en besloot op zijn vijftiende er zijn beroep van te maken. Met een HAVO-diploma, waarin tekenen als examenvak, kwam hij terecht op de kunstacademie in Den Bosch. Het was in een tijd waarin alle uitingen in een realistische vormgeving en behoefte om vakkennis op te doen uit den boze waren.

Gerd Renshof

Vandaar dat hij na een jaar van de opleiding werd verwijderd. Na een periode van anderhalf jaar experimenteren met verschillende technieken en het illustreren van boeken, raakte Renshof bekend met het werk van Raoull Hynckes. De magisch-realistische stillevens sloten bijzonder aan bij zijn belangstellingssfeer en inrichting van zijn huis. Daarbij zag Renshof dat je stillevens voor meer kon gebruiken dan als alleen maar een oefening. Een heel wereldbeeld kon je er in kwijt.

Langzaam ontwikkelen zijn stillevens zich vanuit een vormgeving waarin de voorwerpsymboliek belangrijk was, tot een vormgeving waarin de vormen van de voorwerpen en de compositie van het geheel de uitdrukking van het schilderij moesten bepalen. Rond tegenover vierkant, herhalingen van rechthoeken tegenover cirkels, driehoeken etc. hard tegenover zacht. De abstracte compositie werd steeds belangrijker, meer en meer beïnvloed door kubistische denkbeelden. Daaruit ontstond de behoefte om het abstracte schema en realisme afzonderlijk en toch als eenheid weer te geven in één schilderij.

Als realistisch uitgangspunt maakte Renshof gebruik van het naakt. Altijd in yoga of turnhoudingen, waarin vaak de geometrie van het model belangrijk was. Het model werd altijd geplaatst in samenhang met abstracte vormen van marmer of hout. Altijd werd er een spanning gecreëerd. Paste het model zich aan, aan de vorm of andersom?

De illusie van vreemde architectuurdetails op grote hoogte, waarop het model afstanden overbrugt en haar wankel evenwicht bewaard was bijna altijd aanwezig. Ritme en tegen ritme waren het uitgangspunt in dit werk. Wat Renshof echter miste in dit werk was ruimte, licht en zachtheid. De vormen waarmee de naakten hun samenhang hadden werden wel steeds ruimtelijker in opzet, maar zijn andere wensen kon hij in dit werk niet kwijt. Vandaar zijn (voor hem) kleine overstap naar architectuur. Onder de indruk van het licht van Weissenbruch en Springer besloot hij dat gebouwen dat licht konden "vangen" dat hij wilde weergeven.

De uitdaging om zonsondergangen en avondlicht te schilderen, is voor hem de drijfveer van de laatste drie jaar. Daarnaast is het voor hem een uitdaging om besloten composities te maken die toch heel ruimtelijk werken. Vandaar zijn keuze voor open gevels. Dit is iets wat je vaak kan zien in oude steden als Amsterdam of Brussel, waar behalve de gevel het hele pand wordt afgebroken om er nieuwbouw achter te plaatsen. Zo'n loze gevel werkt erg vervreemdend en sluit prima aan bij zijn magisch-realistische inslag. Daarbij geeft zo'n façade zijn kijk op de maatschappij feilloos weer. Sneeuw doet pas zijn intrede in het afgelopen jaar, hoewel het al een paar jaar op zijn verlanglijstje stond. Sneeuw is voor Renshof de manier gebleken om zachtheid te schilderen.

Van groot belang hierbij bleek het werk van Laurens Alma-Tadema. De zachtheid in het werk van deze schilder, en zijn vermogen om prachtig wit te schilderen maakte diepe indruk op hem. Toch heeft Renshof zijn liefde voor het stilleven niet laten varen. Van tijd tot tijd leeft hij zich daarin uit en het boeiende voor hem is te zien hoe al zijn verworvenheden op gebied van compositie, licht en zachtheid spelenderwijs terugkeren in dit werk. De warmte van zijn huidige stillevens zijn een verademing tegenover de kilheid van zijn vroegere stillevens.

Vanaf 1 septmeber 2009 start Gerd Renshof zijn eigen schilderschool, waarbij hij zich richt op de technieken zoals die in de 17e eeuw werden toegepast. Voor meer informatie kunt u terecht op https://www.academie-renshof.nl .

Bron: https://www.gerdrenshof.com