
PETER DILLEN
https://www.peterdillen.nl
Peter Dillen werd geboren in 1946 te Veldhoven (Noord Brabant). Hij groeide op
in een gezin van 9 kinderen, 2 zussen en 6 broers. Zover hij zich kan
herinneren heeft hij van kleuter zijnde af geschilderd.

Peter Dillen
De eerste echte
herinnering is het moment dat de jufrouw van de eerste klas vroeg wat hij later
wilde worden, waarop hij antwoordde kunstschilder of meubelmaker (het
houtsnijwerk van een meubelmaker zag hij in die tijd als een beeldhouwwerk). In
zijn 7e levensjaar hoorde hij dat kunstschilders op linnen schilderden, waarop
hij uit de linnenkast van zijn moeder een wit beddenlaken nam, op een houten
raam spande en daarop met plakkaatverf zijn eerste schilderijtje schilderde.
Met dit schilderijtje won hij in een plaatselijk hobby wedstrijd zijn eerste
doosje olieverf. Zijn ervaring met olieverf gaat dus ongeveer terug naar zijn
8e levensjaar. Peter is een rasechte autodidact, geen van zijn ouders, broers
of zussen tekenden of schilderden, ook niemand in zijn naaste omgeving kon hem
behulpzaam zijn. Niet alleen schilderen boeide hem, maar ook boetseren en alle
ander creatieve bezigheden. Op zijn 11e levensjaar schilderde hij al gelijkende
portretten, ook mocht hij van de onderwijzer tekeningen maken op het
schoolbord. Toen hij de lagere school had doorlopen, wilde hij graag naar de
kunstacademie, maar zijn ouders zagen daar geen mogelijkheden in om later een
boterham te verdienen. Als hij dan toch wilde schilderen, moest hij maar
huisschilder worden, daar had hij dus helemaal geen zin in. De enige
mogelijkheid voor hem was de textielschool, daar kon hij misschien leren om
patronen te tekenen. Van zijn 15e tot zijn 20e was hij ook dessinauteur in een
textielfabriek. In die jaren ging het slecht in de textiel, alle bedrijven
verdwenen naar het buitenland, en moest hij noodgedwongen een ander beroep
kiezen. Hij solliciteerde bij Philips omdat elektronica ook een van zijn
hobby's was, hij werd aangenomen. Na enkele jaren voelde hij zich niet gelukkig
in deze baan en kwam in de WAO terecht. Tot zijn 22e jaar schilderde hij vele
opdrachten vooral portretten, landschappen en vooral, niet te vergeten, de in
die tijd zo populaire, pikante zigeunerinnen en zigeunerjongetjes met die
bewuste tranen. De vele opdrachten voor portretten zorgde ervoor dat hij er
toen even genoeg van kreeg en stopte enkele jaren met schilderen. Hij ging zich
toen meer bezighouden met fotografie en boetseren. Om wat meer ervaring met
boetseren op te doen ging hij naar een plaatselijke hobbyclub waar hij al snel
opgemerkt werd door zijn verfijnde boetseerwerk. Voor hem was schilderen en
boetseren hetzelfde.
Hij werd gevraagd bij de hobbyclub om een paar anatomielessen te geven, dit
werden de eerste lessen die hij gaf. Omdat hij zich niet echt geschikt vond om
les te gaan geven, ging hij naar een academie in Veldhoven DACA. Na een aantal
lessen beseften de docenten dat hij veruit beter schilderde dan de docenten die
hem les gaven. Dus werd hij al snel gevraagd om op de academie les te gaan
geven. Dat werd een groot succes, vele cursisten kwamen speciaal voor hem naar
Veldhoven om van hem les te krijgen. Tot dat het fout ging met DACA, het was
allemaal veel te commercieel opgezet en de zaak ging failliet. Onmiddellijk na
het faillissement werd hij door vele ex-cursisten gevraagd om zelf te starten
met een school. Door de grote belangstelling die er was besloot hij de stap
maar te wagen en startte in 1985 met zijn eigen schilderschool. Met behulp van
zijn vrouw Marianne werd dit een groot succes, uit het hele land en uit Belgiƫ
kwamen zijn leerlingen. Velen daarvan zijn nu bekende amateur-schilders en
zelfs enkele beroepsschilders.
Na 25 jaar les gegeven te hebben kunnen Peter en Marianne nu gaan genieten van
hun vrije leven, wat ook weer zal bestaan uit schilderen en andere creatieve
hobby's.
Bron: https://www.peterdillen.nl
|