PETER DILLEN

https://www.peterdillen.nl

Peter Dillen werd geboren in 1946 te Veldhoven (Noord Brabant). Hij groeide op in een gezin van 9 kinderen, 2 zussen en 6 broers. Zover hij zich kan herinneren heeft hij van kleuter zijnde af geschilderd.

Peter Dillen

De eerste echte herinnering is het moment dat de jufrouw van de eerste klas vroeg wat hij later wilde worden, waarop hij antwoordde kunstschilder of meubelmaker (het houtsnijwerk van een meubelmaker zag hij in die tijd als een beeldhouwwerk). In zijn 7e levensjaar hoorde hij dat kunstschilders op linnen schilderden, waarop hij uit de linnenkast van zijn moeder een wit beddenlaken nam, op een houten raam spande en daarop met plakkaatverf zijn eerste schilderijtje schilderde. Met dit schilderijtje won hij in een plaatselijk hobby wedstrijd zijn eerste doosje olieverf. Zijn ervaring met olieverf gaat dus ongeveer terug naar zijn 8e levensjaar. Peter is een rasechte autodidact, geen van zijn ouders, broers of zussen tekenden of schilderden, ook niemand in zijn naaste omgeving kon hem behulpzaam zijn. Niet alleen schilderen boeide hem, maar ook boetseren en alle ander creatieve bezigheden. Op zijn 11e levensjaar schilderde hij al gelijkende portretten, ook mocht hij van de onderwijzer tekeningen maken op het schoolbord. Toen hij de lagere school had doorlopen, wilde hij graag naar de kunstacademie, maar zijn ouders zagen daar geen mogelijkheden in om later een boterham te verdienen. Als hij dan toch wilde schilderen, moest hij maar huisschilder worden, daar had hij dus helemaal geen zin in. De enige mogelijkheid voor hem was de textielschool, daar kon hij misschien leren om patronen te tekenen. Van zijn 15e tot zijn 20e was hij ook dessinauteur in een textielfabriek. In die jaren ging het slecht in de textiel, alle bedrijven verdwenen naar het buitenland, en moest hij noodgedwongen een ander beroep kiezen. Hij solliciteerde bij Philips omdat elektronica ook een van zijn hobby's was, hij werd aangenomen. Na enkele jaren voelde hij zich niet gelukkig in deze baan en kwam in de WAO terecht. Tot zijn 22e jaar schilderde hij vele opdrachten vooral portretten, landschappen en vooral, niet te vergeten, de in die tijd zo populaire, pikante zigeunerinnen en zigeunerjongetjes met die bewuste tranen. De vele opdrachten voor portretten zorgde ervoor dat hij er toen even genoeg van kreeg en stopte enkele jaren met schilderen. Hij ging zich toen meer bezighouden met fotografie en boetseren. Om wat meer ervaring met boetseren op te doen ging hij naar een plaatselijke hobbyclub waar hij al snel opgemerkt werd door zijn verfijnde boetseerwerk. Voor hem was schilderen en boetseren hetzelfde.

Hij werd gevraagd bij de hobbyclub om een paar anatomielessen te geven, dit werden de eerste lessen die hij gaf. Omdat hij zich niet echt geschikt vond om les te gaan geven, ging hij naar een academie in Veldhoven DACA. Na een aantal lessen beseften de docenten dat hij veruit beter schilderde dan de docenten die hem les gaven. Dus werd hij al snel gevraagd om op de academie les te gaan geven. Dat werd een groot succes, vele cursisten kwamen speciaal voor hem naar Veldhoven om van hem les te krijgen. Tot dat het fout ging met DACA, het was allemaal veel te commercieel opgezet en de zaak ging failliet. Onmiddellijk na het faillissement werd hij door vele ex-cursisten gevraagd om zelf te starten met een school. Door de grote belangstelling die er was besloot hij de stap maar te wagen en startte in 1985 met zijn eigen schilderschool. Met behulp van zijn vrouw Marianne werd dit een groot succes, uit het hele land en uit België kwamen zijn leerlingen. Velen daarvan zijn nu bekende amateur-schilders en zelfs enkele beroepsschilders.

Na 25 jaar les gegeven te hebben kunnen Peter en Marianne nu gaan genieten van hun vrije leven, wat ook weer zal bestaan uit schilderen en andere creatieve hobby's.

Bron: https://www.peterdillen.nl